สถานการณ์ที่ราชามังกรปรากฏตัวในสนามรบด้วยตนเองนั้นหาได้ยากยิ่ง โดยทั่วไปแล้วจะมีเพียงสองกรณีเท่านั้นที่ทำให้ราชามังกรต้องลงสนามด้วยตนเอง: หนึ่ง คือสงครามนี้จำเป็นต้องชนะให้ได้ และสอง คือมีพลังระดับราชามังกรของฝ่ายตรงข้ามปรากฏขึ้นแล้ว

แอนนาไม่เข้าใจว่าเหตุใดเผ่ามังกรเพลิงชาดจึงต้องการยึดครองดินแดนของเผ่ามังกรเงิน พวกเขาไม่มีความบาดหมางกันเลยตลอดหลายพันปีที่ผ่านมา แล้วเหตุใดจึงจู่โจมขึ้นมาอย่างกะทันหัน?

แอนนาซึ่งถูกกรงเล็บของคอนสแตนตินตรึงไว้กับพื้น เลือดมังกรในกายเกือบจะไหลหมดสิ้น เหลือเพียงลมหายใจรวยริน เธอไม่รู้เลยว่าพระราชินีทรงอพยพออกไปได้สำเร็จหรือไม่ เจ้าหญิงทั้งสองปลอดภัยหรือเปล่า หรือว่าเจ้าชาย ผู้ซึ่งดูเหมือนไม่มีพลังต่อสู้ จะสามารถปกป้องภรรยาและลูกได้หรือไม่

ร่างกายของแอนนาใกล้จะถึงขีดจำกัดเต็มที เธอรู้ดีว่าตนไม่อาจทานทนต่อการโจมตีครั้งต่อไปของคอนสแตนตินได้อีกแล้ว แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ยังพยายามจะต่อต้าน เปลวเพลิงมังกรที่อ่อนแรงพ่นออกจากปากของเธออย่างไร้เรี่ยวแรง ทว่าคอนสแตนตินก็ไม่แม้แต่จะหลบเลี่ยงหรือป้องกัน เพราะการโจมตีที่อ่อนแอเช่นนี้ไม่อาจทำให้เขาใส่ใจได้เลย

คอนสแตนตินจ้องมองลงมาที่แอนนาด้วยแววตาเย้ยหยันและดูแคลน ดวงตามังกรสีแดงชาดของเขาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม เปลวเพลิงมังกรความเข้มข้นสูงค่อย ๆ ก่อตัวในปากของเขา เตรียมจะยุติความเจ็บปวดของแอนนาเสียที

ในที่สุด แอนนาก็หยุดดิ้นรน หลับตาลงช้า ๆ มังกรเงินนับร้อยพุ่งเข้าใส่คอนสแตนตินโดยไม่หวั่นเกรงใด ๆ แต่เมื่อแอนนา ซึ่งเป็นผู้นำชั่วคราว ถูกสยบลง และกองทัพไร้ผู้นำ การบุกของพวกเขาก็ไม่ต่างจากการวิ่งเข้าหาความตาย

ขณะที่ความร้อนแผ่ซ่านกลืนกินทุกสิ่งไปทีละน้อย ท่ามกลางเปลวเพลิงสีแดงฉาน แอนนาราวกับเห็นยมทูตตัวจริงปรากฏต่อหน้า แต่แล้ว เสียงร้องแหลมของนกก็พลันดังขึ้นทะลุเข้าไปในโสตประสาทของเธออย่างฉับพลัน

ในชั่วขณะถัดมา เปลวเพลิงมังกรที่กำลังจะเผาผลาญแอนนากลับถูกสลายด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว เธอลืมตาขึ้นอย่างงุนงง ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อมองเห็นปฏิกิริยาของคอนสแตนติน เธอก็อดคิดไม่ได้ว่า…หรือว่าจะเป็นพระราชินีเสด็จมาช่วย?

ไม่สิ เป็นไปไม่ได้ พระราชินียังอยู่ในช่วงคลอด จะมาอยู่ที่นี่ในสถานการณ์แบบนี้ไม่ได้แน่นอน แต่ถ้าไม่ใช่พระราชินี แล้วจะมีใครอีกที่สามารถสลายเปลวเพลิงมังกรของคอนสแตนตินได้อย่างง่ายดายเช่นนี้?

คอนสแตนตินค่อย ๆ เงยหัวมังกรของตนขึ้น เผยให้เห็นร่องลึกที่ถูกผ่าออกด้วยสายฟ้าเบื้องหน้า และตามแนวร่องนั้นมีซากศพของมังกรเพลิงชาดนอนตายเกลื่อน

ที่ปลายอีกด้านของร่องลึกนั้น ด้านหน้าประตูวิหารมังกรเงิน มีร่างหนึ่งยืนอยู่ ร่างสูงเพรียวในชุดเกราะสีดำเงิน รายล้อมด้วยประกายสายฟ้าที่ลุกวาบ ไม่มีข้อกังขาเลยว่า บุคคลผู้นี้คือผู้ที่สังหารมังกรเพลิงชาดไปหลายตนในพริบตาเดียว และเป็นผู้ที่หยุดการโจมตีสุดท้ายของคอนสแตนตินที่มุ่งสังหารแอนนา

คอนสแตนตินหรี่ตามังกรลงเล็กน้อย “งั้นเจ้าก็คือเป้าหมายที่ ‘พวกเขา’ พูดถึงสินะ ดูท่าจะ…น่ากลัวไม่เบาเลย”

ลีออนก้าวเดินไปข้างหน้าช้า ๆ อย่างสงบ มุ่งหน้าเข้าสู่สนามรบตรงหน้า สีเงินที่เคลือบบนชุดเกราะดำทองของเขาค่อย ๆ แห้งลง นี่คือการปลอมตัวอย่างง่ายที่เขาเตรียมไว้ก่อนจะมาสนามรบ เพื่อซ่อนตัวตนมนุษย์ของตนเอง

สีที่ใช้ก็หาได้ง่าย เขาเคยใช้สีพวกนี้มากมายตอนทำของเล่นให้โนอาและมูน ในช่วงสงครามที่ผ่านมา มังกรส่วนใหญ่จำได้เพียงแค่ชุดเกราะสีดำชุดนี้เท่านั้น

แม้ว่าการปลอมตัวในครั้งนี้จะดูหยาบ ๆ ไปบ้าง แต่ก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เป็นเวลากลางคืน การจะมองเห็นรายละเอียดจากระยะไกลก็เป็นเรื่องยาก

การโจมตีเมื่อครู่ยังได้ใช้พลังเวทบางส่วนที่สะสมไว้ในรอยสักมังกรบนชุดเกราะของลีออนไปแล้ว เขายกมือขึ้น รู้สึกถึงพลังเวทที่ยังหลงเหลืออยู่ในตอนนี้

จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมองคอนสแตนตินผู้ยิ่งใหญ่เบื้องหน้า หลังจากคำนวณอย่างรวดเร็ว เขาก็คิดในใจว่า “ถ้าจะเก็บเจ้าหมอนี่ก่อนที่พลังเวทจะหมด ก็คงไม่ใช่ปัญหา”

เดิมที ตอนที่ลีออนเห็นว่าเผ่ามังกรเงินเริ่มเป็นฝ่ายได้เปรียบ เขาก็คิดว่าไม่จำเป็นต้องลงมือเอง เพียงอยู่ข้างรอสไวส์และลูกสาวทั้งสอง ทำหน้าที่เป็นแนวป้องกันสุดท้ายก็เพียงพอแล้ว

แต่กระทั่งเมื่อคอนสแตนตินปรากฏตัวบนสนามรบ ใช้พลังมหาศาลแย่งความได้เปรียบกลับคืนมา ลีออนถึงได้ตระหนักว่ามังกรมเพศผู้ผู้นี้คลั่งชัยชนะในสงครามครั้งนี้เพียงใด

ถ้าอย่างนั้น…ในเมื่อคอนสแตนตินอยากชนะถึงขนาดนั้น ลีออนก็จะไม่มีทางยอมให้เขาได้มันไป การเผชิญหน้ากับมังกรตัวต่อตัวนั่นแหละคือความถนัดของเขา

เขากวาดตามองไปทั่วสนามรบที่เต็มไปด้วยซากศพ ประเมินจำนวนของมังกรเพลิงชาด แล้วก็คิดในใจอย่างลับ ๆ ว่า โชคดีที่เขายังไม่ได้ลงมือก่อนหน้านี้

ไม่อย่างนั้น เขาอาจเสียพลังเวทไปโดยเปล่าประโยชน์ แล้วตอนนี้ก็คงไม่มั่นใจพอที่จะต่อกรกับคอนสแตนติน ราชามังกรได้

ในสถานการณ์ที่มานายังมีจำกัด หากใช้สกิลทั้งหมดผลาญไปกับการเคลียร์ลูกกระจ๊อกหมด แล้วจะเหลืออะไรไว้สู้กับบอสล่ะ? เหลวไหลสิ้น!

เมื่อลีออนก้าวเข้าสู่สนามรบ เผ่ามังกรเพลิงชาดก็เริ่มตอบสนอง มังกรแดงหลายตนพุ่งเข้าใส่เขา ใช้ร่างของตนสร้างเป็น “กรง” ปิดล้อมลีออนไว้อย่างแน่นหนา จากนั้นจึงเริ่มรวมเปลวเพลิงมังกร หวังจะเผาลีออนทั้งเป็นภายในกรงเพลิงนี้

คอนสแตนตินเองก็อดประหลาดใจในความกล้าของมนุษย์ผู้นั้นไม่ได้ เขากล้าเดินตรงเข้ามาเช่นนี้ได้อย่างไร? หรือว่าเป็นคนบ้า? แต่ความจริงก็พิสูจน์ให้เห็นว่า คอนสแตนตินระวังตัวมากเกินไป

ภายในกรงมังกรเบื้องหน้า สายฟ้าหลายสายแลบผ่านช่องว่างออกมา ทันใดนั้น เวทสายฟ้าอันทรงพลังก็ระเบิดออก ส่งมังกรเพลิงชาดที่ล้อมอยู่ปลิวกระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง

ขณะเดียวกัน ลีออนยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม รายล้อมไปด้วยสายฟ้าร้อนแรงที่เปล่งประกาย ในนาทีนั้น ความกระหายเลือดมังกรที่หลับใหลในตัวเขาก็ถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้ง

แรงกดดันมหาศาลแผ่กระจายออกจากร่างของเขา และในสายตาของเหล่ามังกร ร่างเล็ก ๆ นั้นกลับดูราวกับเทพอัสนีที่จุติลงมา

ไม่เพียงแต่มังกรเพลิงชาดจะรู้สึกหวาดกลัว แม้แต่เหล่าทหารมังกรเงินเองก็ยังรู้สึกขนลุกต่อพันธมิตรนิรนามที่พวกเขาไม่เคยพบหน้ามาก่อนผู้นี้

“แค่ร่างมนุษย์เพรียวบาง แต่กลับปล่อยเวทมนตร์รุนแรงขนาดนี้ได้โดยไม่ต้องแปลงร่างเป็นมังกร…เขาเป็นราชามังกรที่เผ่ามังกรเงินเพิ่งฝึกฝนขึ้นมาหรือเปล่า?”

“แล้วแรงกดดันที่แผ่ออกมานั่น…รู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาดเลยแฮะ”

“ใครกันแน่ที่อยู่ในชุดเกราะนั่น?”

เหล่านักรบมังกรเพลิงชาดอดไม่ได้ที่จะกระซิบถกกัน

แต่ด้วยเสียงคำรามของคอนสแตนติน ความตื่นตะลึงและความตระหนกทั้งหมดก็ถูกกดทับไว้ในทันที “ไม่ว่ามันจะเป็นใคร…ฆ่ามันซะ!”

ตามคำสั่งของคอนสแตนติน มังกรเพลิงชาดนับสิบก็พุ่งเข้าโจมตีลีออนอีกครั้ง เสียงร้องแหลมของนกดังก้องขึ้นอีกครา

ลีออนกางแขนออกเล็กน้อย พร้อมกับรวมพลังเวทสายฟ้า “พันปักษา” ไว้ที่มือทั้งสองข้าง เขาค่อย ๆ ลดลำตัวลง ก่อนจะเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นเรื่อย ๆ

ทั้งสองฝ่ายพุ่งเข้าหากันด้วยความเร็วดุจสายฟ้า เข้าปะทะกันอย่างดุเดือดในระยะประชิด ลีออนราวกับคมดาบที่หลอมจากสายฟ้า ผ่ากลุ่มมังกรเพลิงชาดกระจุยกระจาย

เลือดสาดกระเซ็น สายฟ้าแลบวาบ ท่ามกลางเสียงร้องของ “พันปักษา” ยังแว่วแทรกด้วยเสียงคำรามและเสียงกรีดร้องจากเผ่ามังกรเพลิงชาด ความเจ็บปวดจากสายฟ้านั้นเกินกว่าดาบใดจะเทียบได้

ร่างในชุดเกราะสีเงินดำเคลื่อนผ่านสนามรบดั่งพายุแห่งความตาย ทุกย่างก้าวที่เขาเหยียบย่ำ ล้วนบดขยี้กระดูกและสาดกระเซ็นเลือดไปทั่ว มันคือการสังหารหมู่ฝ่ายเดียวอย่างแท้จริง ไม่ว่าจะร่างมนุษย์หรือร่างมังกร ก็ล้วนไร้พลังทัดทานต่อสายฟ้าที่ไม่มีใครต้านทานได้

แต่นี่ยังไม่ใช่พลังเต็มที่ของลีออนเลย เขาเพียงต้องการจัดการคอนสแตนตินให้ได้ก่อนที่พลังเวทจะหมด และจำเป็นต้องเก็บกวาดลูกสมุนที่ขวางทางไปพร้อมกันเท่านั้น

ภายในวิหาร โนอาเบิกตากว้างด้วยความตื่นตระหนก เธอแทบไม่อยากเชื่อเลยว่า เครื่องบดเนื้อบนสนามรบตรงหน้านั้นคือพ่อของเธอเอง

สุภาพบุรุษที่พูดจานุ่มนวล ทำอาหาร ทำงานบ้าน และดูแลแม่ของเธอ…ดูเหมือนจะเป็นคนละคนโดยสิ้นเชิง ถึงแม้โนอาจะเคยรู้สึกมาก่อนว่าพ่อของเธออาจไม่ธรรมดา แต่เมื่อได้เห็นกับตาตัวเองในวันนี้ เธอก็เริ่มสงสัยว่าหรือเขาจะเก่งเกินไปเสียแล้ว

“นึกว่า…องค์ชายไม่เก่งเรื่องการต่อสู้ซะอีก” สาวใช้คนหนึ่งพึมพำ

“ใช่แล้ว ฉันเองก็ไม่เคยเห็นเขาในสนามรบมาก่อนเลย”

…หรือเป็นไปได้ว่า มังกรทุกตนที่เคยเห็นองค์ชายในสนามรบ ล้วนถูกเขากำจัดไปหมดแล้ว?

รอสไวส์นอนอยู่บนเตียง ฟังเสียงเหล่าข้ารับใช้พูดถึงชายคนนั้นอย่างเงียบงัน เธอหลับตาลง และหัวใจที่เคยร้อนรนก็เริ่มสงบลงทีละน้อย

“นี่แหละ…คือตัวตนที่แท้จริงของนาย…ลีออน คาสโมด”

บนสนามรบ ลีออนเหยียบหัวของมังกรเพลิงชาดตนหนึ่ง ใช้เป็นแรงดีดกระโดดขึ้นสู่ท้องฟ้า เขายกมือขวาขึ้นสูง รวมรวมพลังสายฟ้าอันมหาศาลไว้ในฝ่ามือ

เวทสายฟ้าแรงระดับ S: ล้างบางสวรรค์พิโรธ!

ลีออนไม่ต้องการเสียเวลาเล่นกับทหารระดับล่างพวกนี้อีกต่อไปแล้ว ด้วยการฟาดสายฟ้าเพียงครั้งเดียว เขาก็ทำให้มังกรเพลิงชาดรอบตัวกลายเป็นเถ้าถ่านในพริบตา

เขาลงสู่พื้นอย่างแผ่วเบา กวาดตามองไปรอบด้าน ก่อนจะหันไปมองเชอร์ลี่ที่อยู่ไม่ไกล

“พาคนของเธอไปจัดการเก็บกวาดมังกรเพลิงชาดที่เหลือให้เรียบร้อยด้วย”

เชอร์ลี่ถึงกับชะงัก เสียงที่ดังออกมาจากใต้ชุดเกราะนั้นฟังดูคุ้นเคยอย่างประหลาด “อ…องค์ชาย?!”

“ลีลาอะไรอยู่ ต้องให้เซ็นชื่อสำเนาถูกต้องด้วยรึไง?”

“ม-ไม่ใช่…ม..หมายถึง…”

“อยากจะพูดอะไร เก็บไว้บอกหลังจากผมฆ่าคอนสแตนตินแล้วกัน รีบไปทำตามคำสั่งสักที”

“เพคะ องค์ชาย!”

เชอร์ลี่รีบนำเหล่าทหารมังกรเงินที่เหลืออยู่บุกเข้าใส่ศัตรูอีกครั้ง การโจมตีต่อเนื่องของลีออนก่อนหน้านี้ได้พลิกสถานการณ์กลับมาเป็นฝ่ายได้เปรียบแล้ว

ลีออนไม่สามารถเสียพลังเวทไปกับทหารระดับล่างได้อีก และทหารมังกรเงินเหล่านี้ก็ไม่อาจยืนดูเฉย ๆ ได้เช่นกัน พวกเขาต้องลงมือช่วย

งั้นต่อไป…จะเกิดอะไรขึ้นอีก?

ลีออนหันกลับไปมองยังร่างยักษ์ของมังกรสีชาดที่อยู่ห่างออกไปหลายร้อยเมตร ถึงเวลาของจานหลักแล้ว

คอนสแตนตินเองก็เริ่มเข้าใจแล้วว่าสงครามครั้งนี้คงไม่อาจคว้าชัยมาได้ง่าย ๆ เขาปล่อยแอนนา แล้วเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ รูปลักษณ์ของชายหนุ่มผมแดง ดวงตาแดงก่ำ ในชุดคลุมยาวปรากฏขึ้น

ลีออนและคอนสแตนตินค่อย ๆ เดินเข้าหากันทีละก้าว จนเมื่อทั้งสองอยู่ห่างกันราวสิบเมตร พวกเขาก็หยุดลง

ต่างฝ่ายต่างเพ่งพินิจอีกฝ่ายอย่างเงียบงันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่คอนสแตนตินจะเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อน “ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะลงมือจริง ๆ”

ในถ้อยคำของเขา ทำให้ลีออนรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แม้จะเป็นประโยคสั้น ๆ แต่มันกลับแฝงข้อมูลไว้มากมาย อย่างน้อยที่สุด มันแสดงให้เห็นว่าคอนสแตนตินรู้อยู่ก่อนแล้ว…ว่าภายใต้ชุดเกราะนั้นคือมนุษย์คนหนึ่ง

แต่ลีออนเพิ่งเคยต่อสู้กับพวกทหารของเผ่ามังกรเพลิงชาดเท่านั้น และไม่เคยพบราชามังกรตนนี้มาก่อนเลย

“แล้วคอนสแตนตินรู้เรื่องของเขาได้อย่างไร?”

“ครั้งหนึ่ง เจ้าเคยได้รับการยกย่องว่าเป็นนักล่ามังกรที่แข็งแกร่งที่สุดของจักรวรรดิ กลับยอมยื่นมือเข้าช่วยเหลือเผ่ามังกร นี่มัน…น่าขันอยู่ไม่น้อยใช่ไหมล่ะ?” คอนสแตนตินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

ไม่เพียงเขาจะรู้ว่าภายใต้ชุดเกราะนั้นคือมนุษย์ แต่ยังสามารถยืนยันตัวตนของลีออนได้อีกด้วย

โดยไม่มีเหตุผลชัดเจน ลีออนรู้สึกมาตลอดว่าการโจมตีของเผ่ามังกรเพลิงชาดในครั้งนี้ ไม่ได้มีเป้าหมายเพียงเพื่อขยายอาณาเขตเท่านั้น เบื้องหลังอาจมีแผนการอันใหญ่โตแอบแฝงอยู่

แต่ในตอนนี้ สถานการณ์กำลังวิกฤต ลีออนไม่มีเวลามาขบคิดเรื่องนี้อีก เขากลั้นความตะลึงไว้ แล้วตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “ผมไม่คิดจะข้องแวะเรื่องทะเลาะกันภายในเผ่ามังกร แต่ถ้ามันกระทบถึงภรรยาและลูกผมนั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง”

“หึ ภรรยาและลูกงั้นหรือ…คาสโมด ผู้เคยเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุด ตอนนี้กลับมีจุดอ่อน เช่นนี้ก็ไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งอีกต่อไปแล้ว”

ลีออนค่อย ๆ ยกมือขวาขึ้น รวมพลังสายฟ้าไว้ที่ฝ่ามืออีกครั้ง

แสงสีฟ้าสะท้อนบนหมวกเกราะที่เปื้อนเลือด ชายผู้อยู่ภายใต้ชุดเกราะเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ชัดเจนในทุกถ้อยคำ

“คอนสแตนติน ผมจะสอนให้รู้ว่า อะไรคือความแข็งแกร่งที่แท้จริง และสิ่งเหล่านั้น…ไม่ใช่จุดอ่อน—”

ก่อนจะพูดจบ ร่างของลีออนก็หายไปจากที่เดิมในพริบตา

เมื่อปรากฏตัวอีกครั้ง เขาได้พุ่งเข้าหาคอนสแตนตินด้วยความเร็วสายฟ้าจากด้านข้าง

“สิ่งนั้นคือครอบครัว”

เสียงกรีดร้องของพันปักษาดังกึกก้อง ขณะที่คอนสแตนตินกระโดดหลบออกไป พันปักษาพุ่งกระแทกพื้นจนฝุ่นคลุ้งตลบ

ยังไม่ทันที่คอนสแตนตินจะเตรียมตอบโต้ ลีออนก็พุ่งทะลุกลุ่มฝุ่นออกมาอีกครั้ง มุ่งหน้าเข้าใส่เขาโดยตรง

“เร็วมาก…” คอนสแตนตินอุทานในใจ ความเร็วระดับนี้ เทียบได้กับราชินีมังกรเงินเลยทีเดียว

คอนสแตนตินไม่มีเวลาพอจะโจมตีกลับได้ทัน จึงทำได้เพียงกางปีกมังกรออกในท่าตั้งรับ นี่คือสไตล์การต่อสู้เฉพาะของเผ่ามังกร: ถ้าสู้ไม่ได้…ก็ต้องเปลี่ยนรูปแบบ

ประสบการณ์การต่อสู้อันโชกโชนและสัญชาตญาณในกล้ามเนื้อของลีออนถูกปลุกขึ้นทั้งหมด เขาปรับท่าทางได้ทันเวลา เหยียบขึ้นบนปีกของคอนสแตนติน จากนั้นกระโดดขึ้นไปในอากาศแล้วอ้อมไปด้านหลังของคอนสแตนตินทันที

ก่อนที่คอนสแตนตินจะทันได้ตอบสนอง สายฟ้าก็พุ่งทะลวงเข้าใส่กลางหลังของเขาอย่างจัง เมื่อตัวมังกรใช้ปีกเป็นเกราะป้องกัน ด้านหลังจะกลายเป็นจุดอ่อนที่เปิดโล่งที่สุด

ในการต่อสู้ระยะประชิดเช่นนี้ การโจมตีด้วยสายฟ้าควรจะทะลุผ่านร่างของคอนสแตนตินไปได้แล้ว ทว่าในสายตาของลีออน หากสายฟ้ายังไม่สามารถเจาะร่างศัตรูได้ แสดงว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่งมากพอที่เขาจะต้องเอาจริงมากกว่านี้ แต่สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ หลังของคอนสแตนตินนั้นได้รับบาดเจ็บสาหัสจากสายฟ้าไปแล้ว

ลีออนถอนตัวออกจากการโจมตี ถอยห่างจากคอนสแตนติน คอนสแตนตินหอบหายใจแรง กางปีกมังกรออกอย่างช้า ๆ แล้วค่อย ๆ หันกลับมา ดวงตามังกรสีชาดของเขาเต็มไปด้วยความเดือดดาล

“คาสโมด เจ้าได้ปลุกโทสะของข้าแล้ว”

“งั้นหรือ? เดี๋ยวดับลมหายใจนายทิ้งซะ โทสะนายจะได้หลับต่อไง”

“มนุษย์เอ๋ย ชดใช้ความอวดดีด้วยชีวิตเจ้าซะ!”

เสียงคำรามดังกึกก้อง คอนสแตนตินแปรเปลี่ยนกลับเป็นร่างมังกรอีกครั้ง ร่างมนุษย์ของลีออนดูบางเบาและอ่อนแอต่อหน้ามังกรยักษ์ เงามืดขนาดมหึมาทอดทับร่างของเขา แต่ลีออนเคยชินกับภาพเช่นนี้มานานแล้ว เขาเคยพบราชามังกรที่ใหญ่กว่านี้เสียอีก แล้วคอนสแตนตินจะทำให้เขาหวาดกลัวได้อย่างไร?

มังกรสีชาดกางปีกออก แหงนศีรษะขึ้นสูง จากนั้นวงเวทขนาดใหญ่สามวงก็สว่างวาบขึ้นเบื้องหลังเขา

ในวงเวทเหล่านั้น พลังแห่งน้ำแข็ง ไฟ และสายลม หลอมรวมกันกลายเป็นใบมีดนับไม่ถ้วน พุ่งเข้าหาลีออนพร้อมกัน ทว่าลีออนไม่ได้หลบเลี่ยงเลยแม้แต่น้อย เขาตั้งใจจะโต้กลับโดยตรง ด้วยทักษะและความกล้าหาญที่จะเดิมพันชีวิต เขาไม่มีเวลามาวิ่งหลบเล่น ๆ

พลังสายฟ้าไหลเวียนทั่วร่างของเขา เสริมทั้งการป้องกันและความเร็วอย่างมหาศาล ลีออนเคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่ว ทะลุผ่านสายฝนแห่งใบมีดธาตุทั้งสามได้อย่างเฉียบขาด

แม้จะถูกโจมตีใส่ พลังสายฟ้าอันรุนแรงก็สามารถสลายใบมีดธาตุเหล่านั้นได้ ลีออนยิ่งหลบหลีกก็ยิ่งเร็วขึ้น ร่างของเขากลายเป็นเงาเลือนสีฟ้า คล้ายสายฟ้าที่พุ่งทะลวงโจมตีใส่ขาหน้าขนาดมหึมาของคอนสแตนตินอย่างรวดเร็วและแทบมองไม่เห็น

คอนสแตนตินพยายามจะชักขากลับ แต่ก็สายเกินไปแล้ว พลังสายฟ้าที่เอ่อล้นจากร่างของลีออนปะทุออกมาเป็นคลื่นแห่งธาตุสายฟ้า

รอยสักมังกรบนหน้าอกของเขาเริ่มเปล่งแสงสีน้ำเงินเข้มอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน และในพริบตา ขาหน้าซ้ายของคอนสแตนตินก็ชาวาบ ไม่หลงเหลือความรู้สึกใด ๆ

คอนสแตนตินก้มศีรษะลง พ่นเปลวเพลิงมังกรใส่ลีออนที่อยู่เบื้องล่างอย่างต่อเนื่อง หวังจะขับไล่เขาออกไป

แต่ความเร็วของลีออนกลับเกินความคาดหมายของเขาไปมาก ก่อนที่อาการชาจะจางหาย ลีออนก็เหยียบลงบนเข่าของเขา แล้วกระโดดขึ้นไปบนหลังของคอนสแตนตินได้อย่างง่ายดาย

ลีออนยืนอยู่บนหลังมังกรของคอนสแตนติน  ยกมือขวาขึ้นสูง ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดมิดก็พลันรวมตัวเป็นกลุ่มเมฆหนาทึบ กลางเมฆเหล่านั้น เสียงฟ้าคำรามกึกก้อง พร้อมแสงสายฟ้าที่แลบวาบไปทั่ว

ในขณะนั้น ลีออนดูราวกับเทพเจ้าแห่งสายฟ้า ผู้ควบคุมธาตุที่ปั่นป่วน ดุดัน และยากจะควบคุมที่สุดในธรรมชาติไว้ในกำมืออย่างน่าอัศจรรย์

เวทสายฟ้าระดับ S: เพรียกสวรรค์พันอัสนี

ตูม! —

“โฮกกกกก!!!”

เสียงสายฟ้าสะท้านสวรรค์กระหน่ำลงมาพร้อมกับเสียงคำรามแห่งความเจ็บปวดของคอนสแตนตินอย่างน่าสยดสยอง กระดูกสันหลัง ลำตัวทั้งส่วนของเขา สูญเสียความรู้สึกไปทั้งหมด มนุษย์คนหนึ่ง…เป็นไปได้อย่างไรที่มนุษย์จะทรงพลังได้ถึงเพียงนี้!

คอนสแตนตินกระพือปีกอย่างบ้าคลั่ง พยายามสะบัดลีออนให้หลุดจากหลัง แต่ในเวลานี้ ลีออนกลับเยียบเย็นดั่งเพชฌฆาตไร้หัวใจ เป้าหมายของเขามีเพียงหนึ่งเดียว — สังหารมังกรเบื้องล่างให้สิ้น

เวทเพรียกสวรรค์พันอัสนีเมื่อครู่ ได้ใช้พลังเวทของเขาไปมหาศาล ดังนั้น…

“นี่จะเป็นกระบวนท่าสุดท้าย คอนสแตนติน”

ลีออนประกบมือเข้าหากัน จากนั้นค่อย ๆ แยกออก สร้างรูปทรงของดาบยาวขึ้นจากสายฟ้าในฝ่ามือ เขาจับดาบสายฟ้านั้นแน่น แล้วแทงทะลุเกล็ดมังกรบนหลังของคอนสแตนตินอย่างไร้ความปรานี

เลือดเนื้อฉีกขาด เสียงคร่ำครวญของราชามังกรกึกก้อง — สำหรับลีออน คาสโมด นักล่ามังกรผู้ยิ่งใหญ่ที่สุด นี่คือช่วงเวลาที่งดงามที่สุด

แต่เรื่องราว…ยังไม่จบเพียงเท่านี้

ลีออนกระชับดาบสายฟ้าในมือแน่น แล้วพุ่งทะยานไปตามแผ่นหลังอันกว้างใหญ่ของคอนสแตนติน คมดาบพาดยาวไปตามแนวกระดูกสันหลัง มุ่งสู่ต้นคอของมังกร

ไม่ว่าลีออนจะผ่านไปที่ใด สายฟ้าก็แลบวาบ เลือดเนื้อปลิวว่อน เกล็ดมังกรแตกกระจาย เสียงคร่ำครวญของคอนสแตนตินทำให้ทั้งสองเผ่ามังกรที่ยังคงรบกันอยู่ถึงกับหยุดชะงัก

ไม่ว่าจะเป็นเผ่ามังกรเพลิงชาดหรือเผ่ามังกรเงิน ต่างจ้องมองภาพเบื้องหน้าด้วยความตะลึงงัน ร่างขนาดมหึมาของคอนสแตนตินนอนฟุบลงกับพื้นราวกับภูเขาที่ถล่มลงมา เลือดมังกรสีชาดไหลนองราวกับแม่น้ำพาดผ่านแผ่นหลังของเขา หัวที่เคยยิ่งใหญ่และหยิ่งทะนงของเขาหลุบต่ำอย่างอ่อนแรงหลังจากดิ้นรนอยู่ครู่หนึ่ง

ก่อนที่มังกรในสนามรบจะทันได้ตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้น ร่างหนึ่งก็ค่อย ๆ ปรากฏตัวขึ้นบนหัวของคอนสแตนตินอย่างช้า ๆ

ลีออนถือดาบสายฟ้าไว้ในมือขวา ยกเท้าก้าวขึ้นเหยียบบนหน้าผากของคอนสแตนติน

หลังการสู้รบอันดุเดือดตลอดทั้งคืน ฟ้าก็เริ่มสาง พระอาทิตย์ค่อย ๆ โผล่พ้นขอบฟ้า ขับไล่ความมืดและความเย็นออกไป แสงแรกแห่งวันสาดส่องลงบนชุดเกราะสีเงินดำของเขา ราวกับพิธีชำระล้างศักดิ์สิทธิ์

เหล่ามังกรทั้งหมดต่างจ้องมองเขา สายตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ความตกตะลึง หรือแม้แต่ความเคียดแค้น แต่เขาไม่สนใจ ทุกสิ่งที่เขาทำ ก็เพื่อปกป้องครอบครัวของตน

“รักษาครอบครัวจอมปลอมนี้ไว้” นั่นคือคำสัญญาที่เขาให้ไว้กับรอสไวส์ เขาแกว่งดาบสายฟ้าอย่างช้า ๆ แล้วฟันใส่เขามังกรของคอนสแตนตินจนขาดสะบั้น

คอนสแตนตินหายใจอย่างรวยริน ลีออนค่อย ๆ ย่อตัวลงเหนือเขา มองเข้าไปในดวงตาของมังกรที่ค่อย ๆ เลือนหาย แล้วพูดอย่างสงบนิ่ง

“บอกแล้วใช่มั้ยว่าผมจะสอนให้นายรู้ว่าอะไรคือความแข็งแกร่งเหนือใคร”